Stilzitten staat niet in mijn woordenboek

Toen ik bijna vijftien jaar geleden zag dat er in het dorp waar ik woonde eigenlijk geen enkele gezellige plek was om iets te eten of te drinken, heb ik, zonder enige horeca-ervaring, besloten om een restaurantje open te doen. Ik volgde een koksopleiding, kocht een pand, en heb me er volledig in gesmeten.

Eerst was het de bedoeling om dat een jaar of vijf te doen, het zijn er uiteindelijk acht geworden. Toen voelde ik dat het tijd was voor iets anders. In een vorig leven had ik al voor Colruyt Group gewerkt en op een pensioenreceptie merkte ik dat het toch opnieuw begon te kriebelen om hier aan de slag te gaan. Intussen werk ik alweer zeven jaar als assistente van de COO retail.

Omdat ik iemand ben die niet graag stilzit, had ik mijn gezin in 2013 kandidaat gesteld als gastgezin voor een Indonesische studente die hier via Collibri Foundation op stage kwam. Het was een prachtige ervaring! Sindsdien ben ik mee in het project gerold om de stages verder uit te bouwen. Gastgezin zijn we niet meer, omdat we vanuit de groep proberen om zoveel mogelijk andere medewerkers te betrekken en we het project willen laten uitzwerven binnen het bedrijf. Het is een uitdaging, in combinatie met mijn dagelijks werk, maar tegelijk ook enorm boeiend om de stages mee te begeleiden.

Ik leerde dankzij Collibri Foundation echt heel goed hoe ik dingen on the spot kan oplossen. En dat neem ik elke dag mee in mijn job.